Achtergrond
Pups hebben erg scherpe tanden, maar ze hebben weinig kracht in de kaken. Ze kunnen met hun beten dus best pijn doen, maar doordat er weinig kracht achter de beet zit kunnen ze maar weinig schade aanrichten.
Een volwassen hond daarentegen heeft minder scherpe tanden maar veel meer kracht in de kaken. Dat moet ook, want ze moeten een prooi kunnen doden en verscheuren.
Doel
Zolang pups melktandjes hebben moeten ze dus leren hoever ze kunnen gaan met bijten, wat aanvaardbaar is voor hun omgeving en wat niet. Pups onderling laten een scherpe gil horen als hun spelgenootje te ver gaat, en dat is vaak voldoende om het gedrag op te laten houden. Als je als mens met een pup aan het spelen gaat en de pup doet je pijn dan kan je natuurlijk die pijnkreet nadoen. Maar als dan blijkt dat de pup er alleen maar fanatieker door gaat bijten is er een goede kans dat je iets verkeerd doet.
Het bijten gebeurt tijdens spel, en de interactie met de spelgenoot is een flinke beloning. Een pup zal nooit lang proberen te spelen met iets dat helemaal niet reageert, want daar is immers geen lol aan.
Training
Als een pup dus doorgaat met pijn doen na je gil dan kan je gewoon het spel stoppen. De eerste stap is dan ook om gelijk met de nagebootste pijnkreet te stoppen met bewegen. Het beestje kan doen wat hij wil, het spel is over. Als hij dan nog doorgaat met klieren wordt het tijd voor een “time out”: je draait je om en ziet het beestje letterlijk niet meer. Verder machtsvertoon is hierbij niet nodig, de sociale interactie is immers gestopt, en je laat daarmee zien dat je niet gediend bent van zijn gedrag.
Als je te maken hebt met een vreselijk hardnekkig type die ook dan nog niet ophoudt is de volgende stap een langere en nadrukkelijkere “time out”: De hond wordt even afgezonderd in zijn bench of in een ander vertrek. Veel duidelijker kan je het niet maken: bijten en niet reageren op signalen van je speelkameraad leidt tot sociale isolatie. En bij iets dat begon als sociale interactie (het spel) is dit een forse stap de andere richting op, de hond zal dit zeer onaangenaam vinden. Ik zei dan ook opzettelijk “de hond wordt even afgezonderd”, want de bench moet uiteindelijk wel een fijne plek blijven, een geen plaats waar de hond altijd maar weer voor straf (in de zin van vergelding) heen gestuurd wordt. Zodra het beestje afgekoeld is mag hij er dus weer uit.
Alleen bij die vreselijk hardnekkige types zou ik trouwens nog een paar dingen willen aanraden:
- het begin en het einde van het spel wordt bepaald door de mens, niet door de hond.
De hond mag hier dus niet het initiatief nemen! 
elke aanraking met de tandjes van iets menselijks (niet alleen de huid, maar ook de kleding!) wordt gevolgd door de pijnkreet en einde van het spel.
En dit betekent dus dat je met dit type alleen speelt met behulp van speeltjes waarin hij wel mag bijten.- Daarnaast kan het heel handig zijn om het woord “Nee” of “No” als woord om te stoppen met het gedrag (omdat het hem toch niets zal opleveren) al heel snel aan te leren. Hoe dat kan vind je hier.
- Mocht dit allemaal nog niet werken dan zetten we bij PuppyStar, naast individule begeleiding en/of gedragstherapie, soms PuppyStar’s ‘stop’ in.
PuppyStar’s stop is een vies smakend, naar citronella ruikend goedje in een speciaal flesje. PuppyStar’s stop is, alleen voor onze cursisten, gratis verkrijgbaar bij PuppyStar. Het gebruik leren we je aan tijdens individuele begeleiding. Externe cursisten kunnen terecht op privéles of gedragstherapie.